Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου ώρα:18.30


Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου ώρα:18.30

Ένωση Μαγνησίας Μ.ΑΣΙΑΣ Νίκαια

Πνευματικό Κέντρο του Αγίου Νικολάου Νικαίας οδός Γερβασίου Γρεβενών – Καρακουλουξή

Η Λύση του Τουρκικού Προβλήματος

ΤΟ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ

ΕΝΩΝΕΙ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΕΚΒΑΡΒΑΡΙΖΕΙ

ΠΟΝΤΟΣ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΙΑΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ

KÜÇÜK ASYA BİRLİĞİ SAĞLIYOR TÜRKİYE İSE BARBARLAŞTIRIYOR
PONTOS KADİM KİMLİĞİNE DÖNÜŞTÜRÜYOR!
Малая Азия объединяет - Турция варваризирует!
Понтос-возвращение к своей древнейшей культуре- индентичносеи!
ASIA MINOR CONVEYS UNITY TURKEY CONVEYS BARBARISM
PONTOS THE RETURN OF AN AGELESS IDENTITY


Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου ώρα:19.00


Παρασκευή 27 Ιανουαρίου ώρα:19.00

Πνευματικό Κέντρο Σύρου

Η λύση του Τουρκικού Προβλήματος

Κατά την ομιλία θα παρουσιαστεί το βιβλίο

ΤΟ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ

ΕΝΩΝΕΙ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΕΚΒΑΡΒΑΡΙΖΕΙ

ΠΟΝΤΟΣ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΙΑΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ


Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2011 ωρα:19.00

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012 ωρα:19.00

Αίθουσα Τεχνικού επιμελητηρίου Πρεβελάκη &Γρεβενών

Ηράκλειο Κρήτης

ΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΠΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑ-ΤΟ ΝΕΟ ΚΑΤΟΙΚΕΙΝ

Διοργάνωση Τεχνικό Επιμελητήριο Κρήτης

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012 ΡΕΘΥΜΝΟ ωρα:19.οο

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012 ΡΕΘΥΜΝΟ ωρα:19.οο

Σπίτι πολιτισμού Παλιά Πόλη

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Η ΑΡΧΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ

οργάνωση Σύλλογοι φοιτητών Πανεπιστημίου Κρήτης

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ



ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Παρελθόν και Μέλλον*

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη


Χωρίς μνήμη του πολιτικού παρελθόντος δεν μπορείς να έχεις, δεν μπορείς να οικοδομήσεις την μνήμη, την μουσική, την πολιτική μουσική του μέλλοντος, το σχέδιο.

Τα παλιά κόμματα μη – κόμματα, ουσιαστικά συρρικνωμένες γραφειοκρατίες της Αθήνας μη - Αθήνας αποφεύγουν την συζήτηση για το παρελθόν. Όπως «ο διάβολος το λιβάνι». Στερούνται βεβαίως ως συνήθως ιδεών για το μέλλον. Παρ’ όλο που πληρώνονται από το Κράτος, από τους πολίτες να παράγουν ιδέες, για την λειτουργία και την πρόοδο του συστήματος – Χώρα, του συστήματος - Ελλάδα.

Οι ευθύνες για την σημερινή κατάσταση ανήκουν στα κόμματα που κατέλαβαν την κεντρική Κυβέρνηση. Στην PEPSI και την COLA όπως τους αποκαλώ. Ανήκουν όμως εξίσου και στα άλλα κόμματα. Το άλλοθι των αποκαλούμενων προοδευτικών αριστερών κ.λ.π κομμάτων ότι δεν ευθύνονται γιατί δεν κυβέρνησαν είναι μια ακόμα απόδειξη της διανοητικής και μορφωτικής στειρότητας αυτών των ομάδων αλλά και του αδιόρθωτου του χαρακτήρα τους. Αυτό το αγωνιώδες άλλοθι έχει πολλές πλευρές. Το έχω αναλύσει παλαιόθεν. Δεν διδάσκονται και αυτοί από το παρελθόν τους.

Μια συζήτηση με όρους ορθού λόγου, όχι παραμυθίασης και φλυαρίας – καφενοκουβέντα - αποδεικνύει ότι αυτά τα κομματικά μορφώματα δεξιά και αριστερά ήταν καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση στις παθολογίες τους.

Μνημονιακοί π.χ. ήταν όλοι τους. Επί χρόνια δούλευαν για αυτό. Ο υιός έδωσε το τελικό κτύπημα όπως και ένα από τα αρχικά κτυπήματα.

Έχουμε κρίση του πολιτικού συστήματος γιατί δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα. «Δεν έχουμε κόμματα» όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης. Τη μεταπολιτευτική διαδρομή που οδήγησε στο τέλος των κομμάτων, τις στιγμές του θανάτου τις αναλύω στο βιβλίο «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ».

Ποιο είναι το μέλλον; ποιοι είναι οι δρόμοι, τα πεδία της Αναγέννησης της πολιτικής στην χώρα;

Το πρώτο πεδίο είναι αυτό των ιδεών, της παιδείας, των λέξεων.

Χωρίς μορφωτική και ηθική αλλαγή, επανάσταση δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική Αναγέννηση. Το παλιό πολιτικό, ξύλινο μάλιστα, λεξιλόγιο είναι κακή αρχαιολογία. Απαιτούνται νέες λέξεις, ένα νέο λεξιλόγιο που δεν το διακρίνει κανείς σήμερα σε συνθήκες διανοητικής ερήμου ή μεταβολής της πολιτικής σε λογιστική, κακά μαθηματικά.

Το αίτημα ήταν η εμφάνιση στο πολιτικό προσκήνιο νέων πρωταγωνιστών που θα είναι σε ένα ανταγωνισμό με τα κομματικά υπολείμματα, ερείπια της μεταπολίτευσης. Τα συντηρούμενα από την τηλεκρατία και τον δημόσιο προϋπολογισμό.

Αυτό μας εμπόδισαν, με εμπόδισαν να κάνω το 2000. Ο χώρος αυτός ήταν ο μόνος που νομιμοποιούνταν ιστορικά, πολιτικά να το κάνει. Αυτό λέει η Επιστήμη. Η χώρα πληρώνει αυτήν την αντιδημοκρατική απαγόρευση του 2000. Θύμιζε το 1961. Ορισμένοι το ομολογούν στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους.

Το αίτημα όμως αυτό είναι σήμερα στην ημερήσια διάταξη. Η ιστορία και οι ανάγκες της χώρας θέτουν το ζήτημα της δημιουργίας ενός μεγάλου ιστορικού τύπου νέου Δημοκρατικού Κόμματος. Θα οικοδομείται σε νέα πεδία ιδεών, λέξεων, παιδείας, σχεδίων, υποκειμένων. Κυρίως στις νέες γενιές. Αυτές που οι παλιές τις αφήνουν αντιπαραδείγματα, αρνητικές κληρονομιές. Κυρίως τις αφήνουν πολύ ψέμα για το ποιος φταίει. Μίλησα στους Φοιτητές του Ρεθύμνου για αυτό. Ο νέος κύκλος ανήκει στους νέους ανθρώπους. Νέους στις ιδέες, στις προσδοκίες ζωής αλλά προ πάντων στο ήθος.

Τι θα κάνει οικοδομούμενο ένα νέο μεγάλο κίνημα Ελλήνων Δημοκρατών, ένα νέο Δημοκρατικό Κόμμα; Θα επικαιροποιήση χωρίς φονταμενταλισμούς ότι καλό υπάρχει στην σύγχρονη πολιτική μας παράδοση. Κυρίως όμως θα δημιουργήσει, θα παράγει μια νέα. Οι σύγχρονοι μετασχηματισμοί απαιτούν νέα διανοητική και πολιτική παραγωγή. Ιδιαίτερα σε μια χώρα που κυριαρχείται από τους Φονταμενταλισμούς της δεξιάς και της αριστεράς. Που επί δεκαετίες είναι στραμμένη στο παρελθόν και όχι προς το μέλλον (Ακόμη είναι στο Γράμμο και το Βίτσι). Όταν μάλιστα Ελληνική σκέψη και φονταμενταλισμός είναι έννοιες ασύμβατες.

Θα επαναφέρω αυτό που πίστευα και για το οποίο αγωνίσθηκα όλες αυτές τις δεκαετίες και η ιστορία μου έδωσε δίκαιο. Δεν υπολόγισα όπως έπρεπε τους εφιάλτες που ήταν εντός. Πιστεύω ότι παρ’ όλη την σημερινή συγκυρία οι ιστορικές, γεωοικονομικές, γεωπολιτικές συνθήκες είναι τόσο ευνοϊκές για εμάς που μας επιτρέπουν στον νέο ιστορικό κύκλο όχι μόνο να φθάσουμε τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας μας αλλά και να τις υπερβούμε. Άλλοι θα σας έλεγαν είναι δύσκολο. Εγώ σας δηλώνω κατηγορηματικά ότι είναι πολύ εύκολο.

Αυτές οι συνθήκες παραμένουν και ενισχύονται όχι μόνον στις Εθνικές αλλά και τις Παγκόσμιες δυναμικές τους. Ιδιαίτερα σήμερα που οι πεφωτισμένοι άνθρωποι όχι μόνον στην Ευρώπη αλλά και σε όλον τον Πλανήτη αναζητούν στην Ελληνική κληρονομιά τα εφόδια της ύπαρξης και απελευθέρωσης των σύγχρονων ανθρώπων. Όπου ο άνθρωπος δεν θα είναι όργανο, μέσο, δούλος ούτε του κράτους, ούτε και της αγοράς. Ιδιαίτερα με την μορφή του χρηματιστικού απανθρωπισμού.

Ποτέ ως τόπος, όσο εδώ στην Ελλάδα, μη - Ελλάδα και ποτέ ως χρόνος τις τελευταίες δεκαετίες αυτή η κληρονομιά δεν συκοφαντήθηκε κατά έναν παρά φύσιν τρόπο. Αυτό ήταν έργο, αυτό το έργο ανέλαβαν, ολοκληρωτικού, φασιστικού τύπου ομάδες, «δεξιές και αριστερές». Κρατικές και παρακρατικές, εκ των έχω και έξωθεν τροφοδοτούμενες.

Ακαλλιέργητες θα έλεγε ο Ησίοδος. Έτσι εκτός των άλλων ερημοποιήθηκε η Ελληνική ύπαιθρος. Δέστε, μάλλον μελετήστε το βιβλίο μου ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ.


* Από την ομιλία του στην Κυπαρισσία.


Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη


Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΠΛΕΟΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΕΩΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΞΟΝΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ – ΜΠΟΥΡΓΚΑΣ ΤΟΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΙΣ ΣΕ ΜΑΝΙΛΑ (Ε.Ο.Ζ.) ΤΟΤΕ…


ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΠΛΕΟΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΕΩΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΞΟΝΑ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ – ΜΠΟΥΡΓΚΑΣ ΤΟΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΙΣ ΣΕ ΜΑΝΙΛΑ (Ε.Ο.Ζ.) ΤΟΤΕ…


Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη


Η απόπειρα δημιουργίας Ελεύθερης Οικονομικής Ζώνης (Ε.Ο.Ζ.) στην Θράκη είναι παλιά. Αποσύρθηκε το 2000 και επιστρέφει μετά από μια δεκαετία. Η απάντηση μου σε αυτές τις «πολιτικές» έγινε διαμέσου ενός μεγάλου κειμένου που είχε τον τίτλο «Ψευτοεκσυχρονισμός και Παγκοσμιοποίηση». Περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ». Μιλά για την σχέση της Τοπικής Ανάπτυξης με την Παγκοσμιοποίηση με αφετηρία την περίπτωση της Θράκης.

Είναι θλιβερό μετά από δέκα και πλέον χρόνια να επανεμφανίζονται, με ιδιαίτερο σήμερα θράσος, παρακμιακές ιδέες ως προτάσεις για το μέλλον. Περισσότερο θλιβερό είναι να είσαι υποχρεωμένος να ασχοληθείς εκ νέου με την παρακμή.

Αυτό συμβαίνει πολλές φορές στην Πολιτική Ιστορία. Όταν δεν έρχεται η πρόοδος έρχεται η παρακμή, η οπισθοδρόμηση. Όταν δεν έρχονται τα λουλούδια έρχονται τα αγκάθια. Γέμισε ο τόπος, η Ελλάδα μη - Ελλάδα αγκάθια.

Η αναπτυξιακή πολιτική για την Θράκη, ώστε η κεντρική αυτή περιοχή, όχι η παραμεθόρια όπως βλακωδώς την αποκαλούν, να βρει την θέση της σε μια νέα οικονομική (και όχι μόνο) γεωγραφία βρίσκεται στις προτάσεις μου που αναδείχθηκαν την δεκαετία του 80’. Προκάλεσαν Παγκόσμιο θετικό ενδιαφέρον.

Όταν όμως τον πλέον σημαντικό παγκοσμίως γεωοικονομικό άξονα, τον Αλεξανδρούπολη – Μπουργκάς (δεν μιλώ για το πετρέλαιο), τον υποβαθμίζεις σε Μανίλα (το όνομα των Ε.Ο.Ζ. στην Αϊτή – Γουατεμάλα) τότε δεν ξέρεις να κάνεις την δουλειά σου και πρέπει να πας στο σπίτι σου ή εξυπηρετείς συμφέροντα άλλων – ξένων και όχι τα συμφέροντα του τόπου σου, της Πατρίδας σου. Που είναι το χειρότερο.




Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη



Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΠΛΕΟΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΕΩΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΞΟΝΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ – ΜΠΟΥΡΓΚΑΣ ΤΟΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΙΣ ΣΕ ΜΑΝΙΛΑ (Ε.Ο.Ζ.) ΤΟΤΕ…

ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΠΛΕΟΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΕΩΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΞΟΝΑ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ – ΜΠΟΥΡΓΚΑΣ ΤΟΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΙΣ ΣΕ ΜΑΝΙΛΑ (Ε.Ο.Ζ.) ΤΟΤΕ…


Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη


Η απόπειρα δημιουργίας Ελεύθερης Οικονομικής Ζώνης (Ε.Ο.Ζ.) στην Θράκη είναι παλιά. Αποσύρθηκε το 2000 και επιστρέφει μετά από μια δεκαετία. Η απάντηση μου σε αυτές τις «πολιτικές» έγινε διαμέσου ενός μεγάλου κειμένου που είχε τον τίτλο «Ψευτοεκσυχρονισμός και Παγκοσμιοποίηση». Περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ». Μιλά για την σχέση της Τοπικής Ανάπτυξης με την Παγκοσμιοποίηση με αφετηρία την περίπτωση της Θράκης.

Είναι θλιβερό μετά από δέκα και πλέον χρόνια να επανεμφανίζονται, με ιδιαίτερο σήμερα θράσος, παρακμιακές ιδέες ως προτάσεις για το μέλλον. Περισσότερο θλιβερό είναι να είσαι υποχρεωμένος να ασχοληθείς εκ νέου με την παρακμή.

Αυτό συμβαίνει πολλές φορές στην Πολιτική Ιστορία. Όταν δεν έρχεται η πρόοδος έρχεται η παρακμή, η οπισθοδρόμηση. Όταν δεν έρχονται τα λουλούδια έρχονται τα αγκάθια. Γέμισε ο τόπος, η Ελλάδα μη - Ελλάδα αγκάθια.

Η αναπτυξιακή πολιτική για την Θράκη, ώστε η κεντρική αυτή περιοχή, όχι η παραμεθόρια όπως βλακωδώς την αποκαλούν, να βρει την θέση της σε μια νέα οικονομική (και όχι μόνο) γεωγραφία βρίσκεται στις προτάσεις μου που αναδείχθηκαν την δεκαετία του 80’. Προκάλεσαν Παγκόσμιο θετικό ενδιαφέρον.

Όταν όμως τον πλέον σημαντικό παγκοσμίως γεωοικονομικό άξονα, τον Αλεξανδρούπολη – Μπουργκάς (δεν μιλώ για το πετρέλαιο), τον υποβαθμίζεις σε Μανίλα (το όνομα των Ε.Ο.Ζ. στην Αϊτή – Γουατεμάλα) τότε δεν ξέρεις να κάνεις την δουλειά σου και πρέπει να πας στο σπίτι σου ή εξυπηρετείς συμφέροντα άλλων – ξένων και όχι τα συμφέροντα του τόπου σου, της Πατρίδας σου. Που είναι το χειρότερο.




Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη