Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Μιλώντας σε Ρ/Σ

«ΑΠΑΤΕΩΝΟΣ ΕΡΓΟΝ» ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ

Δεν προκύπτει πουθενά μια άξια λόγου δραστηριότητα Βουλευτών, Ευρωβουλευτών, ούτε και των εν Ευρώπη Ομοσπονδιών ( Ελλάδα – Γερμανία ), των λαογραφικών συλλόγων για την Διεθνοποίηση της Ποντιακής υπόθεσης. Αντίθετα προκύπτει από τα έργα τους όχι μόνον η ανοχή αλλά και η συμμετοχή τους στην υπονόμευση της από τις καθεστωτικές Κρατικοκομματικές δυνάμεις. Δεν υπεράσπισαν το κύρος, την ακεραιότητα της 19ης Μαΐου. Δεν αντιστάθηκαν, δεν αντέδρασαν στην ύβρη και την προσβολή των νεκρών μας και είναι για αυτό όλοι τους υπόλογοι, ένοχοι. Δεν άκουσα μια ειλικρινή, εκ βαθέων δημόσια συγνώμη. Πρόκειται για μεγάλη βαρβαρότητα.

Αυτές τις ημέρες φλυαρούν για την μεγάλη νίκη της Σουηδίας και τον υποθέμενο αγώνα τους για την αναγνώριση της γενοκτονίας Διεθνώς. Η Σουηδία ήταν η αποκάλυψη του τεράστιου και πολυδιάστατου κενού τους. Αυτές οι κωμικού τύπου συμπεριφορές παρουσιάζοντε πάντοτε σε ανάλογες περιπτώσεις. Υπάρχει πάντα αυτό το είδος των ανθρώπων και των συμπεριφορών. Για αυτό θα σας το εκφράσω με τις λέξεις που χρησιμοποιούσε ο Μακεδόνας, από την Κοζάνη, την Σιάτιστα ο Ίων Δραγούμης για να περιγράψει ανάλογα φαινόμενα της εποχής του. Όπως λοιπόν τότε έτσι και τώρα «ούτε πέντε λεπτά τον χρόνο κάθισαν να σκεφτούν σοβαρά» την προώθηση της γενοκτονίας. Όχι να δράσουν αλλά να σκεφτούν.
Όταν «σφίγγουν τα πράγματα» λέξεις του Δραγούμη, όταν έρχεται η στιγμή της αποκάλυψης, της ανυπαρξίας τους τότε φλυαρούν, προφασίζονται, καπηλεύονται. Με σύγχρονους όρους αρχίζει το show, το Σόου το ολοκληρωτικού, παραχαρακτικού τύπου θέαμα.

Αυτές τις κινήσεις που υπήρχαν πάντοτε ονομάζει πολύ χαρακτηριστικά ένας άλλος μεγάλος Έλληνας. Πατριώτης μου από τα Άβδηρα της Θράκης, Ο Δημόκριτος. Πώς τις ονομάζει; Ανατρέξτε στα κλασικά κείμενα. «Απατεώνος Έργον».

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

ΟΜΙΛΙΕΣ
ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

1. ΠΟΝΤΙΟΙ: ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΜΝΗΜΗ
ΤΕΤΑΡΤΗ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010 – ΩΡΑ 20:00
ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟΥ ΣΟΥΡΜΕΝΩΝ – ΠΡΩΗΝ ΒΑΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΣΟΥΡΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

2. Πόντιοι απο το δικαίωμα στην μνήμη στην Παραγωγική μνήμη.
Η Ελληνική απάντηση στην Παγκοσμιοποίηση.
Διοργάνωση: Δήμος Ζωγράφου - Ένωση Ποντίων Δήμου Ζωγράφου.
Δευτέρα 12 Απριλίου 2010, ώρα 19.00
Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ζωγράφου, Ανακρέοντος 60.

3. ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΟΡΙΝΘΟΥ
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ
ΔΗΜΟΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

4. ΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΩΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
19η ΜΑΙΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ
ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛΙΣΜΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΜΑΙΟΥ 2010 – ΩΡΑ 20.00
ΙΔΡΥΜΑ ΘΡΑΚΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΣΠΑΝΙΔΗ

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΤΑΣΟ ΣΤΑΦΥΛΙΔΗ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Μιλώντας σε Ρ/Σ με αφορμή την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων από το Σουηδικό Κοινοβούλιο

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΤΑΣΟ ΣΤΑΦΥΛΙΔΗ
(πρώην βουλευτής του Αριστερού Κόμματος Σουηδίας)

Όταν ξεκίνησα αυτό τον αγώνα για το ΔΙΚΑΙΩΜΑ στην ΜΝΗΜΗ και την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ήξερα τι θα αντιμετωπίσω. Κάποιες Ιταλικές ψευδαισθήσεις μου φρόντισαν να τις διαλύσουν άνθρωποι όπως ο γλύπτης Βάσος Καπάνταης. Το μνημείο για τα θύματα της Περγάμου – κατάγονταν από την Πέργαμο – ήταν έργο δικό του και είναι από τα καλύτερα παγκοσμίως. Κρίμα που δεν ζει σήμερα για να φύγουμε από την ασχήμια των νέων τοπικών μνημείων για την Ποντιακή Γενοκτονία. Μια μέρα οφείλω να γράψω γι’ αυτή τη διαδρομή.

Τελικά μπορεί η «Υπαρκτή Δημοκρατία» της «Ελλάδας» να με πολέμησε με όλους τους τρόπους. Ούτε τους Τούρκους πολέμησαν έτσι. Και τι δεν έχω υποστεί και τι δεν έχω ακούσει. Μπορεί να γίνει ένα διδακτορικό για τους πληρωμένους και πλεγματικούς μηχανισμούς δράσης τους. Τελικά μόνο σε Γκούλακ δεν με έστειλαν ή στην φυσική, γεωγραφική Μακρόνησο.

Όμως μπορεί να εξαγόρασαν τους Ποντίους ώστε να χάσουν την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό τους. Να έβαλαν νέους Ποντίους εσατζήδες να με πυροβολούν και κάθε είδους πράκτορες επίσης.

Αλλά τελικά νίκησα εγώ. Απέτυχαν να καταργήσουν την 19η Μαΐου. Ελάχιστοι, ίσως είναι πιο διδακτικό να πω μόνος, πολύ μόνος αντιστάθηκα στην κατάργηση. Αντί να καταργηθεί πετύχαμε διαδοχικά μεγάλες νίκες όπως η προχθεσινή της Στοκχόλμης.

Οι Πόντιοι, οι Έλληνες, ο Λαός δεν με δικαίωσαν. Με δικαίωσε όμως η Ιστορία. Έτσι συμβαίνει πολλές φορές στην ιστορία των λαών. Έτσι προχωρά η ιστορία. Δυστυχώς δικαιώθηκα και στην πρόβλεψη της Επαιτείας του φτωχού Γερμανικού Λαντ το 2010 όπως κατάντησαν τη χώρα οι ίδιοι άνθρωποι. Βέβαια το τι σημαίνει στις σημερινές συνθήκες «Λαός», « Λαϊκή . Θέληση» κλπ., ας το αφήσουμε για άλλη στιγμή. Έχω γράψει γι’ αυτά.

Η νίκη της Στοκχόλμης όπως όλες οι παρόμοιες ιστορικές νίκες έχουν μεγάλο βάθος. Έρχονται από πολύ μακριά. Θα σας εκφράσω όμως ένα μέρος της διαδρομής, της κούρσας που λέμε στο στίβο, του ΑΓΩΝΑ κατά τους αρχαίους, με έναν άλλο τρόπο. Οφείλω να το κάνω. Τι μας έφερε σ’ αυτήν; Μας έφεραν οι γιαγιάδες μας. Συνάντησα τον Μάιο του 2006 μέσα στο μέγαρο του Σουηδικού Κοινοβουλίου ένα νέο άνθρωπο. Τον Πόντιο Βουλευτή του Αριστερού Κόμματος Σουηδίας Τάσο Σταφυλίδη. «Θα παρέμβεις για το Ποντιακό στη Βουλή. Θα το κάνεις για τη γιαγιά σου» του είπα. Μιλήσαμε για τις γιαγιάδες μας. Εγώ για τη δική μου, αυτός για τη δική του. Ήταν παρόν ένα άλλο πρόσωπο, πρόσωπο μνήμης του ΠΑΚ, του ΠΑΣΟΚ όχι του ΚΚΑΣΟΡ.

Έτσι άρχισε η σκυταλοδρομία. Για τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας. Συγκινήθηκα διαβάζοντας προχθές στην ανακοίνωση του Συλλόγου Ποντίων Στοκχόλμης την αναφορά στους παππούδες. Μια μέρα μιλώντας τηλεφωνικά με έναν άλλο νέο άνθρωπο τον Κώστα Φραγκίδη του είπα «Για τους παππούδες σας, για τους παππούδες μας». Αυτοί λοιπόν μας έφεραν εδώ. Οι γιαγιάδες και οι παππούδες. Έτσι απλά. Παρ’ όλη την εγχώρια υπονόμευση πετύχαμε πολλά. Θα ήταν περισσότερα αν τουλάχιστον δεν μας υπονόμευαν. Είμαστε όμως ακόμα στην αρχή. Θα ζήσουμε πολλά χρόνια για να πετύχουμε τους στόχους μας. Κανείς δεν μπορεί να μας σταματήσει. Απλά μας καθυστερούν.

Αξίζει να αναφερθώ σε μιαν άλλη πλευρά. Μετά την παρέμβαση Σταφυλίδη(1) στο Σουηδικό Κοινοβούλιο στις 2 Ιουνίου 2006 λίγες μέρες μετά τη συνάντηση μας και την αντίδραση του γνωστού υπουργού εξωτερικών της Σουηδίας που έτυχαν κάποιας δημοσιότητας, μου τηλεφώνησαν κάποιοι Πόντιοι από το Κιλκίς και μου είπαν «Καλά Μιχάλη, αλλά αυτός, αναφερόμενοι στον Τάσο Σταφυλίδη, είναι έτσι». Αναφερόμενοι έμμεσα στην ομοφυλοφιλία του η οποία είναι γνωστή.

Έτσι λοιπόν εγώ γνωρίζοντας, ζώντας τους ανήθικους συμβιβασμούς πολλών Ποντίων, την εκπόρνευση τους, ειδικά των «εκπροσώπων» βουλευτών, προέδρων κλπ, τους είπα στα Ποντιακά. «Εγώ ατοσα χρόνια σατό την υπόθεσιν πολλά Αγούρτς κι’ είδα. Ατόν είδα. Ατός εν Άγουρος(*)» («Εγώ τόσα χρόνια σ’ αυτή την υπόθεση (την Ποντιακή) δεν είδα πολλούς Άνδρες. Αυτόν είδα. Αυτός είναι Άνδρας»).

Να είσαι Πάντα Καλά Τάσο Σταφυλίδη.

(1) Στο «The Pontian Question in the United Nations” (Το Ποντιακό Ζήτημα στον ΟΗΕ) Michalis Charalambidis. Εκδ. International League for the Rights and Liberation of Peoples.

(*) Για το Άγουρος στο Ιστορικό έργο του Άνθιμου Παπαδόπουλου Εκδ. Επιτροπής Ποντιακών Μελετών – ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΝΤΟΥ 1958 ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ.

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ
Με αφορμή την αναγνώριση από το Σουηδικό Κοινοβούλιο των πρώτων γενοκτονιών του 20ου αιώνα.

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Τον 20ο αιώνα στην Ευρώπη και την Μικρά Ασία κυριάρχησε το ψέμα επί της αλήθειας, η λήθη επί της μνήμης, το πετρέλαιο επί του ανθρώπινου αίματος, ο θάνατος επί της ζωής, η γεωπολιτική επί των δικαιωμάτων και της ιστορίας, της γεωγραφίας.

Ο 21ος αιώνας θα είναι εντελώς διαφορετικός. Επιστρέφουν τα δικαιώματα, η ιστορία, η γεωγραφία, οι τόποι, οι αυτόχθονες λαοί, οι άνθρωποι, η ιδεολογία της ζωής, η φιλανθρωπία.

Εδώ και χρόνια έχουμε την κυοφορία αυτής της επιστροφής αυτού του νέου κόσμου, του νέου ανθρωπισμού. Οι στιγμές γέννησης του είναι πολλές, στην Μικρά Ασία, την Μεσοποταμία, τον Πόντο, την Πόλη, την Αντιόχεια.

Μια στιγμή αλληλεγγύης προς αυτόν τον νέο κόσμο που αναδύεται στο νέο κύμα ανθρωπισμού στην Μικρά Ασία, την Ανατολία, είναι η χθεσινή αναγνώριση των πρώτων γενοκτονιών του 20ου αιώνα από το Σουηδικό Κοινοβούλιο. Ψήφισαν οι συνειδήσεις, ηττήθηκε το Κράτος. Νομίζω θα αισθάνεται ιδιαίτερη υπερηφάνεια για το Κοινοβούλιο της πατρίδας του ένας μεγάλος λάτρης των Λαών. Θα αισθάνεται αγαλλίαση η ψυχή του Όλαφ Πάλμε. Ήταν με τους Λαούς όπως ήταν οι Μοργκεντάου και Χόρτον. Όπως ήταν ο ιδρυτής της Ένωσης μας, της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών ο Λέλιο Μπάσο. Ο μεγάλος συνεχιστής της Ρόζας Λούξεμπουργκ η οποία ήταν με τους Λαούς και όχι με τους Σουλτάνους. Οι Λαοί αυτής της ιστορικής περιοχής γνωρίζουν καλά την τεράστια συμβολή της Ένωσης στην υπόθεση τους. Ιδιαίτερα οι Αρμένιοι και οι Πόντιοι. Οφείλουμε όμως να αποδώσουμε μεγάλη τιμή στους Αρμένιους και τους εκπροσώπους τους. Δεν αρκεί να έχεις υποστεί το πλέον βάρβαρο έγκλημα όπως αυτό της γενοκτονίας και σποραδικά να αναφέρεσαι σ’ αυτό στους Ελληνικούς μαχαλάδες. Οφείλεις να αγωνίζεσαι σταθερά και με διάρκεια για την δικαίωση σου Διεθνώς. Αυτόν τον δρόμο έδειξαν οι Αρμένιοι και οφείλω να πω δυστυχώς λίγοι Πόντιοι. Η μεγάλη πλειοψηφία των «εκπροσώπων» των Ποντίων, λαογραφικών Συλλόγων και Βουλευτών έγιναν όργανα υπονόμευσης της υπόθεσης τους. Ειδικότερα όργανα του μεγάλου υπονομευτή της Ποντιακής υπόθεσης του ΚΚΚΑΣΟΡ και του σημερινού αρχηγού του Γ. Παπανδρέου, του πιστού συνομιλητή και φίλου των Κεμαλικών.

Επί πλέον στην Πολιτική, Πνευματική, Ηθική, Δημόσια ζωή της χώρας παρατηρείται το εξής παράδοξο, παράξενο, ανώμαλο, που αναδεικνύεται από την μεγάλη απόφαση του Σουηδικού Κοινοβουλίου. Ενώ στην Σουηδία (και όχι μόνον) για τα ζητήματα της αναγνώρισης των πρώτων γενοκτονιών του 20ου αιώνα πρωταγωνιστούν οι δυνάμεις της αριστεράς, της οικολογίας, των πρασίνων στην Ελλάδα αυτές οι ομάδες και ειδικά ορισμένοι από αυτούς είναι όχι μόνο αδιάφοροι ή ουδέτεροι αλλά Εχθρικοί. Ταυτίζονται με μια ιδεολογία θανάτου τον Κεμαλισμό παρά με τους Λαούς. Αυτές οι δυνάμεις όμως και τα πρόσωπα αντιμετωπίζουν την περιφρόνηση των Λαών και της ιστορίας.

Τέλος οφείλω να επαναλάβω την διατυπωθείσα εδώ και καιρό πρότασή μου για την απόδοση τιμής στην ιστορική ομάδα των Ποντίων της Στοκχόλμης που τον Μάιο του 2006 άρχισε μια μεγάλη σκυταλοδρομία αθροίζοντας δυνάμεις και κατέληξε σε αυτήν την νίκη. Αναφέρομαι σ’ αυτό εκτός των άλλων γιατί είναι πολύ γνωστό ότι οι ήττες είναι ορφανές αλλά οι νίκες έχουν πολλούς εκ των υστέρων πατέρες.

Ο αγώνας μας όμως είναι μακρύς και απαιτεί συνάντηση – συνομιλία – συντονισμό ελεύθερων όχι δούλων, αυτόνομων αξιοπρεπών συναθλητών μιας μεγάλης υπόθεσης. Αυτής της επιστροφής του ανθρωπισμού σε μια ιστορική περιοχή, ιστορική γη. Αυτής που γέννησε έναν μεγάλο Ευρωπαίο ανθρωπιστή τον Βησσαρίωνα τον Τραπεζούντιο.

Αυτός που έξη αιώνες πριν ευρισκόμενος στην Νυρεμβέργη προειδοποίησε τον κόσμο για τα δύο κακά του 20ου αιώνα τον Κεμαλισμό και τον Ναζισμό.

Γλυφάδα 12 Μαρτίου 2010

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

Οι Ξένες Κριτικές είναι Ελληνικού τύπου. Τα Εγχώρια Άλλοθι είναι Οθωμανικού – Τουρκικού τύπου.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

Οι Ξένες Κριτικές είναι Ελληνικού τύπου.
Τα Εγχώρια Άλλοθι είναι Οθωμανικού – Τουρκικού τύπου.

Απόσπασμα 3ο από την ομιλία μου στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ Θεσσαλονίκης κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Γ. Παπαγιανόπουλου.

Οι ευθύνες για την παρακμή δεν ανήκουν στους ξένους αλλά στους εγχώριους. Ανήκουν στην Αθήνα και όχι στις ξένες πρωτεύουσες. Ανήκουν στην πλέον ανεπαρκή και διεφθαρμένη πολιτική τάξη – κάστα της Ευρώπης. Οι κατέχοντες το κράτος σήμερα επιδιώκουν τον αποπροσανατολισμό την χειραγώγηση των πολιτών. Μεταθέτουν τις ευθύνες στους ξένους, στους ξένους χρηματιστές όταν αυτοί δημιούργησαν μια οικονομία καζίνο. Είναι μια απόδειξη ότι επαναλαμβάνουν τον κακό ευατό τους. Ότι το παλιό δεν αλλάζει.

Οι τριακονταετείς και πλέον κριτικές μου προς το Ελλαδικό Πολιτικό σύστημα είναι σήμερα κριτικές του Ευρωπαϊκού τύπου και της Ευρωπαϊκής κοινωνίας.

Η πλειοψηφία των σοβαρών κριτικών προς το Ελλαδικό σύστημα διακυβέρνησης και της διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών και των Ευρωπαϊκών πόρων είναι ορθή και απελευθερωτική για την Ελληνική κοινωνία και πολιτική. Θα πρόσθετα έχει Ελληνικά χαρακτηριστικά. Ενώ η σιωπή, η ανοχή, η δικαιολόγηση των παθολογιών, η ατιμωρησία, η απουσία πολιτικής ερμηνείας της χρεοκοπίας, η αναζήτηση άλλοθι στους Γερμανούς ή τους ξένους, κοινώς η κουτοπονηριά είναι χαρακτηριστικό υποανάπτυκτων αλλοτριωμένων συστημάτων. Είναι χαρακτηριστικό σχηματισμών Ανατολικού, Ασιατικού, Βαλκανικού τύπου. Αυτό εννοούσα όταν Επανέφερα την γνωστή φράση του Κοραή. «Ακόμη έχουν τον Τούρκο μέσα τους». Η συμπεριφορά αυτή. Αυτός ο ατομικός, οικογενειακός και συλλογικός αμοραλισμός δεν είναι σε αρμονία με την Ελληνική παράδοση, κληρονομιά και ταυτότητα. Είναι Οθωμανική, Τουρκική.

Σε συνθήκες ελεύθερου, ουσιαστικού, θα πρόσθετα Ελληνικού τύπου διαλόγου δηλαδή αυτού της Εκκλησίας του Δήμου που δυστυχώς απουσιάζουν από την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, η έξωθεν κριτική έπρεπε να κυριαρχεί στον εσωτερικό πολιτικό λόγο. Ένας εσωτερικός κριτικός, αυτοκριτικός λόγος, θα υπεράσπιζε την χώρα διεθνώς αναδεικνύοντας μια άλλη Ελλάδα της αξιοπρέπειας, της αλήθειας και όχι της Κουτοπονηριάς και επομένως της επαιτείας. Αυτήν την Ελλάδα έφτιαξαν.

Θα ζητούσε τον εξοστρακισμό των Πολιτικών ενόχων από την πολιτική ζωή.

Ένας πολιτικός συνασπισμός ενόχων είναι φοβικός προς την πολιτική κριτική, την εμβάθυνση της, γιατί φοβάται την αποπομπή του. Γιατί στην χώρα δεν υπάρχει σοβαρός Ελληνικού τύπου με την κλασική έννοια του όρου διάλογος για τον διασυρμό της.

Η κυριαρχία στην χώρα της πολιτικής ως Απάτη δεν είναι εφεύρημα των έξωθεν κριτικών. Έπρεπε να κυριαρχεί στην εσωτερική Πανεπιστημιακή βιβλιογραφία και την πολιτική συζήτηση. Είναι η άποψη μου δεκαετίες τώρα. Μπορείτε να συμβουλευθείτε το βιβλίο μου για τον Εκφυλισμό του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Για τις Ευρωπαϊκές πολιτικές σταθερές, δηλαδή το επίπεδο πολιτικής παιδείας του μέσου Ευρωπαίου πολίτη, το να ανακαλύπτεις το ζεστό νερό το 2010 όταν όφειλες να το κάνεις την δεκαετία του 70΄του 80’ είναι η κύρια έκφραση της Πολιτικής ως Απάτη.

Το «ζεστό νερό» είναι το εφευρηθέν τελευταίως ακατέργαστο προπαγανδιστικό σύνθημα «το νέο μοντέλο ανάπτυξης». Αυτό όμως ήταν ζήτημα του 80’ – του 90 όχι του 2010. Δεν το έκανες τότε και το πληρώνεις τώρα. Είναι λοιπόν σώφρων να σιωπάς αντί να το επικαλείσαι. Όταν αυτή η απάτη μένει χωρίς κριτική στην Ελλάδα, ή όταν γίνεται επιτρεπτεί, αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι εκτός των Ευρωπαϊκών παραμέτρων της πολιτικής. Θα πρόσθετα εκτός των Ελληνικών παραμέτρων της πολιτικής γιατί η πολιτική ως κριτικός λόγος είναι Ελληνική εφεύρεση. Σημαίνει ότι ζούμε ως κοινωνία σε συνθήκες ολοκληρωτισμού και όχι δημοκρατίας, υπηκόων και όχι πολιτών.

Όπως και η εκ των υστέρων κριτική στο πελατειακό πολιτικό σύστημα από πρόσωπα που έχουν διορίσει την μισή Αχαΐα, την μισή Μεσσηνία, την μισή Αττική, την μισή… κ.λ.π. είναι μια άλλη έκφραση της πολιτικής ως απάτη.

Τέτοιες εκφράσεις έχουμε πολλές. Όταν επί δεκαετίες έκανες το κυβερνώ συνώνυμο του διορίζω, πας στο σπίτι σου. Ή τουλάχιστον «δεν δικαιούσαι να ομιλείς».

Αυτού του τύπου οι πολιτικοί μεταμορφισμοί, οι μεταλλάξεις είναι χαρακτηριστικό υποανάπτυκτων και ολοκληρωτικών συστημάτων. Αναπαράγουν την παρακμή δεν γεννούν την Αναγέννηση. Οι διαφθορείς του παρελθόντος δεν μπορούν να γίνουν απελευθερωτές του μέλλοντος. Έχουν να δείξουν μια απελευθερωτική πράξη στο πολιτικό τους παρελθόν ώστε να τους πιστέψουν οι πολίτες; Καμία.

Η χώρα θα απομακρυνθεί οριστικά από την παρακμή και τις χρόνιες δομικές παθολογίες της όταν κατακτήσει ένα άλλο επίπεδο Πολιτικής Παιδείας, αυτογνωσίας, αυτοσεβασμού και αυτοεκτίμησης.

Όταν ανακτήσουμε τον ορθό πολιτικό λόγο που είναι δικό μας δημιούργημα και προσφορά στον ανθρώπινο πολιτισμό. Αυτό είναι όμως έργο νέων μορφωτικών και πολιτικών δυνάμεων. Το παλιό είναι νεκρό.

Τέλος η χειραγωγημένη αναζήτηση ενόχων και άλλοθι στους ξένους εκτός από τυχοδιωκτική κάνει την χώρα κλοτσοσκούφι στον ανταγωνισμό των ξένων δυνάμεων. Ως γνωστόν το Κλοτσοσκούφι στις Διεθνείς σχέσεις δεν αντιμετωπίζει ούτε τον φόβο, ούτε την συμπάθεια, παρά μόνον την περιφρόνηση.

Απαιτείται λοιπόν ευθύνη, σοβαρότητα και ικανότητα. Αυτή δεν υπήρξε. Η χώρα καίγονταν στην Πελοπόννησο, στην Αθήνα ήταν γνωστό σε όλους ότι ήταν υπέρ χρεωμένη και κυριαρχούσε ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός. Οι φοιτητές, ερευνητές μπορούν να ερευνήσουν αυτήν την περίοδο.

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

ΠΡΟΪΟΝΤΑ Π.Ο.Π. ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
(Μιλώντας στη Θεσσαλονίκη)

ΠΡΟΪΟΝΤΑ Π.Ο.Π. ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΟΧΙ PEPSI – COLA


Προϋπόθεση για την απομάκρυνση της κοινωνίας από την παρακμή είναι η διάλυση των δύο Κομμάτων, μη κομμάτων της PEPSI και της COLA, της Ν.Δ. και του ΚΚΚΑΣΟΡ. Σε μια άλλη χώρα ο κυρίαρχος λαός θα τα έστελνε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Εδώ δυστυχώς ο λαός δεν είναι κυρίαρχος. Θα τα έστελνε ένας Δικαστής όπως ο Ντι Πιέτρο στην Ιταλία μια και πρόκειται για μιζοκόμματα. Το μιζοκόμμα δεν είναι κόμμα είναι μη κόμμα.

Σε ένα νέο Κομματικό χάρτη ίσως ο Γ. Παπανδρέου, ο Σαμαράς και άλλοι θα μπορούσαν να έχουν ένα κόμμα. Έχουν κατά βάθος τόσα κοινά. Αρχίζουν οι ταυτίσεις να είναι ορατές, διαφανείς δεν κρύβονται πλέον.

Το ζήτημα όμως είναι βαθύτερο. Απαιτείται η διαμόρφωση και παραγωγή μίας αυτόχθονης πολιτικής παιδείας. Αυτό έκανα επί δεκαετίες τώρα και αντιμετώπισα τις ψεύτικες συνειδήσεις. «δεξιές» και «αριστερές». Ποια είναι η πολιτική παιδεία του ΚΚΚΑΣΟΡ, της Ν.Δ.; Ας είμαστε σοβαροί και ειλικρινείς. Είναι γελοίου, γραφικού, κωμικού και ολοκληρωτικού τύπου για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.

Να μιλήσουμε Ελληνικά δηλαδή. Επί πλέον είναι του μαγνητοφώνου όπως λέω. Ένα πολιτικό προσωπικό που διαβάζει, που συλλαβίζει, δεν μιλά.

Για να το εκφράσουμε διαφορετικά. Χρειαζόμαστε μια αυτοχθονία που είναι προϋπόθεση για την Οικουμενικότητα, το Παγκόσμιο. Χρειαζόμαστε πολιτικά Προϊόντα με Προστατευόμενη ονομασία προέλευσης Π.Ο.Π.. Όχι την PEPSI και την COLA. Ή το Ουίσκι ή άλλα εισαγόμενα. Χρόνια πριν είπα: το Εθνικό μας ποτό είναι ο Οίνος, το Κρασί. Αυτοί έκαναν το Ουίσκι, την PEPSI COLA λόγω απουσίας παιδείας, στυλ, αισθητικής, πολιτικής σχολής.

Μπροστά στην κατάρρευση της PEPSI και της COLA παρ’ όλη την αντιδημοκρατική επίμονη προσπάθεια συντήρησης τους πλησιάζει ο χρόνος της απελευθέρωσης από αυτά τα δεσμά της μεταπολιτευτικής παρακμής.

Διαφορετικά οι εικόνες της παρακμής θα επαναλαμβάνονται στις Σήραγγες των Άλπεων, στα Προεδρικά μέγαρα της Ευρώπης, στην Σοφοκλέους, στη Ζήμενς, στα Τέμπη κ.λ.π.

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΧΟΡΤΙΑΤΗ – ΤΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ

Μιχάλης Χαραλαμπίδης
(Πρώτα αποσπάσματα από τις ομιλίες του στην Θεσσαλονίκη)

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΧΟΡΤΙΑΤΗ – ΤΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ Ο ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΠΑΤΑΞΗΔΕΣ ΥΠΕΡΠΑΤΡΙΩΤΕΣ

Πρώτο: Οι νεκροί του Δίστομου, των Καλαβρύτων, της Κανδάνου, του Χορτιάτη, του Μεσόβουνου και των Πύργων, του Καμένου, της Κοκκινιάς και της Καισαριανής, των μαρτυρικών οικισμών δεν έχουν ανάγκη την υπεράσπιση υπερπατριωτών μπαταξήδων και ούτε γίνοντε αντικείμενο, εμπόρευμα, χρηματική ανταπόδοση, ανταλλαγή.

Άλλο οι νεκροί που είναι ζωντανοί και άλλο οι χρεοβόρες ανομίες της «Πολιτικής» Ελλαδοφαγικής κλεπτοκρατίας.

Δεύτερο: Έχουν όνομα και Επίθετο, είναι γνωστοί αυτοί που ενώ επί είκοσι περίπου χρόνια, ιδιαίτερα μετά το 1996 συκοφαντούσαν την έννοια του Έθνους, της Πατρίδας, του Ελληνισμού. Παρουσιάζονται τις τελευταίες ημέρες ως υπερπατριώτες. Ενώ πριν απαγόρευαν ή λοιδορούσαν την λέξη Πατρίδα, Ελλάδα αυτές τις ημέρες φλυαρούν, δημαγωγούν υπερπατριωτικά. Γεμίσαμε πληθωριστικούς υπερπατριώτες.

Το φαινόμενο είναι θλιβερό γιατί συμβαίνει στην Ελλάδα και όχι στην Αφρική ή σε ένα νησί του Ινδικού, είναι όμως ταυτόχρονα κωμικό.

Μου θυμίζει αυτά που έλεγε ένας μεγάλος Μακεδόνας, ένας μεγάλος Έλληνας, ο Ίων Δραγούμης για αυτού του τύπου το παρακμιακό πολιτικό προσωπικό. Το κυρίως υπεύθυνο της χρεοκοπίας και του διασυρμού της χώρας.



Έγραφε λοιπόν. «Και όταν έλεγε πως έχει σχέδιο Εξωτερικής Πολιτικής, έλεγε ψέματα, γιατί ούτε συλλογίστηκε ποτέ τέτοιο ζήτημα περισσότερο από πέντε λεπτά κάθε χρόνο, ούτε ήξερε τίποτε για τους Εθνικούς Πόθους ή τις Εθνικές Ανάγκές.

Η καθημερινή μικροπολιτική δεν τον άφηνε να σκεφτή. Ούτε καν την γεωγραφία των Ελληνικών πόλεων εγνώριζε, ούτε γύρεψε ποτέ να μάθη. Μονάχα όταν τύχαινε μεγάλη σφίξη και παραφούσκωνε το Εθνικό ρέμα από κάποια Εθνική αποτυχία, ή έκανε βιαστικά κανένα σπασμωδικό κίνημα ή προφασίζονταν την αχρηματία του Κράτους και τις σοφές συμβουλές των μεγάλων της γης να πείσει τον κοσμάκη να κάτση στ’ αυγά του και τίποτα να μην απαιτήσει».

Έτσι και τώρα που έσφιξαν τα πράγματα γεμίσαμε πλούσιος ιδιωτικά, μπαταξήδες δημόσια υπερπατριώτες.

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη