Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Για το συμβάν του Προμαχώνα

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ


Είναι πολύ γνωστό στους παροικούντες τη Ιερουσαλήμ ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν έχει αίσθηση των εννοιών του κράτους, του έθνους ούτε μπορεί να διαχειρισθεί ζητήματα όπως αυτό του Προμαχώνα.

Αυτό είναι επίσης ορατό στους πολίτες, όχι στους υπηκόους και τους γκαλοπίτες. Σε αυτούς απουσιάζει το πολιτικό κριτήριο. Το ζήτημα όμως δεν είναι αυτό. Το ερώτημα είναι γιατί αυτήν την αποφασιστική για την χώρα και το έθνος περίοδο, αρχές του νέου αιώνα, να βρισκόμαστε σε μια τόσο μεγάλη θεσμική και πολιτική αδυναμία, ακέφαλη χώρα. Δεν ταιριάζει αυτό στους Έλληνες, στην γενιά μου και τις νέες γενιές, δεν συγχρονίζεται με την ιστορία που αυτή την φορά, αυτόν τον αιώνα είναι μαζί μας.

Ποιοι είναι υπεύθυνοι, για αυτήν την πολιτική αναπηρία;

Υπάρχει και μια διαπίστωση που επιβεβαιώνει το βιβλίο μου «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος». Είναι τόση η μετάλλαξη, η αλλοίωση ώστε δεν ακούσθηκε ούτε μια φωνή αντίδρασης, αποδοκιμασίας, προσωπικής αξιοπρέπειας στο εσωτερικό του μη κόμματος, της κάστας.

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ

ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Αυτό που είναι σίγουρο στην πολιτική είναι ότι κάποια στιγμή θα πληρώσεις τα λάθη, τις ανεπάρκειες, την ανικανότητα σου, την απουσία ευθύνης τόσο ως πολιτική τάξη αλλά και ως κοινωνία, ως κοινωνική ομάδα.

Στις δημοκρατίες ο λαός, οι πολίτες, μπορούν να ψηφίζουν ό,τι επιθυμούν, ελεύθεροι ή χειραγωγούμενοι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχουν πάντα δίκαιο. Πολλές φορές κάνουν λάθος. Ορισμένες αυτοκτονούν, όπως έγινε τον Νοέμβριο του 1920 και όχι μόνον.

Κάθε Φεβρουάριο το σύστημα Χώρα πληρώνει τις ολιγωρίες, τις ανευθυνότητες, τις ανεπάρκειες δεκαετιών. Ο χρόνος στην ύπαιθρο σταμάτησε στις παλιές ράγες της γραμμής Λαρίσης – Βόλου έναν αιώνα πριν. Για να συντομεύσουμε τους χρόνους θα έλεγα σταμάτησε την δεκαετία του 70’.

Το ζήτημα της υπαίθρου είναι ζήτημα της δεκαετίας του 70΄όχι του 2000 ή του 2010. Τότε, έχοντας καθηγητή τον δημιουργό του Ιταλικού διατροφικού θαύματος, τον Corrado Barberis, πρότεινα την διαμόρφωση ενός Εθνικού διατροφικού προγράμματος. Δείτε το βιβλίο μου «Αγροφιλία». Τώρα κάθε Φεβρουάριο ανακυκλώνεται η κρίση και το αδιέξοδο. Ακόμη δεν κατανόησαν ότι για να μην είναι η πολιτική επίλογος των τρακτέρ πρέπει να είναι πρόλογος.

Αντί η Ελλάδα να είναι διατροφική υπερδύναμη είναι ελλειμματική. Αντί της Αναγέννησης η ύπαιθρος είναι Ακατοίκητος.

Ήθελαν να κόψουν τις Ελιές. Μετά, οι ίδιοι άνθρωποι, το δίδυμο Γ. Παπανδρέου, Κ. Σημίτη επισκέφθηκαν τον Μπους με μια πλαστική σακούλα ως έκφραση της «Πράσινης Ανάπτυξης». Επίσης και με ένα ΕΥΡΩ. Θυμάστε τις εικόνες στην τηλεόραση.

Νομίζω ότι ο πρώην Πρόεδρος των Η.Π.Α. θα τα βάλει στο Μουσείο που δημιούργησε και φιλοξενεί τα δώρα των ξένων ηγετών επί Προεδρίας του.

Το αναφέρω ως σημειολογία της παρακμής, της φαιδρότητας και των ανθρώπων της και για να σημειώσω την θρασύτητα της ψευτοπράσινης ταυτότητας. Μπορούσαν να έχουν μια πολιτική για το Ελληνικόν Έλαιον με αφορμή τους Ολυμπιακούς του 2004 όπως πρότεινα. Αυτοί είχαν μια πλαστική σακούλα. Όχι μια υψηλής αισθητικής φιάλη Ελαίου. Μπορούσαν να έχουν μια πολιτική για την Θρακική «Βαρβάρα». Κάθε Φεβρουάριο όταν σφίγγουν τα πράγματα μιλούν για διάλογο. Συγκαλούν και τους σοφούς όπως τους ονόμασαν και αποδείχθηκαν χωρίς σοφία. Είναι ένα καθιερωμένο χειμερινό τηλεοπτικό σόου του Ζαππείου. Ο Ζάππας δεν θα αισθάνεται καλά με την ολοκληρωτική κακοποίηση του ευεργετήματος του.

Προσωπικά όπως είναι γνωστό αναπτύσσω έναν διάλογο για τα ζητήματα της Υπαίθρου και της Τοπικής Ανάπτυξης εδώ και μία εικοσαετία, από την ΚΩ, την Κέρκυρα, την Κεφαλονιά, την Χίο, τον Αγιόκαμπο, το Κιλκίς, την Θράκη.

Αυτοί που είναι εχθρικοί σε αυτόν τον διάλογο είναι οι μηχανισμοί του ΚΚΚΑΣΟΡ. Ειδικά η σημερινή Αντιμινιστρέισον. Αντιδρούν με τις ίδιες μεθόδους των ολοκληρωτισμών που γνωρίσαμε τον προηγούμενο αιώνα. Είναι υπέρ του ηλεκτρονικού λαϊκισμού, των Αμερικάνικων σόου, όχι της Ελληνικής αντίληψης του διαλόγου, της αγοράς.

Υιοθέτησαν δια της κλοπής την έννοια και την λέξη του ΣΧΕΔΙΟΥ που ανέδειξα χρόνια πριν. Μέχρι βιβλίο το έκανα. Όπως οι προηγούμενοι ονόμασαν την Επαναθεμελίωση του Κράτους Επανίδρυση. Αυτά όμως έμειναν τηλεοπτικά σποτ. Γιατί αυτά τα πρόσωπα στερούνται παιδείας. Στερούνται λεξιλογίου για τα ζητήματα της υπαίθρου. Με την παπαγαλία και το μαγνητόφωνο δεν γίνονται αλλαγές. Δεν μπορεί να κυβερνηθεί μια χώρα. Ούτε με την κλοπή ιδεών. Οι παπαγάλοι ως γνωστών στερούνται λέξεων. Το μαγνητόφωνο είναι ψυχρό.

Η πολιτική εκτός από πρόλογος, παιδεία, είναι βίωμα, είναι πάθος. Αυτοί είναι άνθρωποι, όχι πέτρινοι του Παντελή Βούλγαρη, αλλά από Μάρμαρο του Αντρέι Βάιντα.

Ας κάνει ο κινηματογράφος μία ή πολλές ταινίες για αυτούς. Για να επιστρέψει η πολιτική στην χώρα, η δημοκρατία, η λέξη, η έννοια του διαλόγου.

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΚΑΣΤΑ

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΚΑΣΤΑ
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Η πρόταση μου για την δημιουργία Κυβέρνησης Εθνικής Συνεννόησης με Πρωθυπουργό και Υπουργούς τεχνοκράτες είχε ορισμένες πολιτικές αφετηρίες, αυτονόητες για τις ώριμες Δημοκρατικά χώρες. Ακολούθησε μια παράλληλη πρόταση του κ. Μητσοτάκη που κινήθηκε σε μια λογική κάλυψης μεν του κενού αλλά στα πλαίσια συντήρησης των τελματικών για την χώρα ισορροπιών και όχι υπέρβασης τους.

Η μια αφετηρία είναι ιστορικού τύπου. Η Ελλάδα πρέπει – έστω και στο και πέντε – να μπει στον νέο αιώνα με την μεγαλύτερη συγκέντρωση και ενεργοποίηση δυνάμεων, θελήσεων, προσδοκιών. Ένα πολιτικό 1909. Μια ώριμη δημοκρατία σε αυτές τις περιόδους σκέφτεται με όρους ιστορικού κύκλου και Εθνικής ευθύνης. Επιδιώκει όχι μόνον μια υψηλή αλλά μια άλλη σφαίρα συγκατάθεσης και εκκίνησης. Όχι την συγκυριακή τακτοποίηση και συντήρηση των παρακμιακών υπολειμμάτων της μεταπολίτευσης. Ένα λίφτινγκ ενός γερασμένου και διεφθαρμένου οικοδομήματος. Στα πλαίσια μιας επιβαλλόμενης εκβιαστικής συγκατάθεσης, σε συνθήκες της υψηλότερης ιστορικά αναξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος. Με μια ομάδα που κατέχει το κράτος με το χαμηλότερο ποσοτικά και ποιοτικά ποσοστό αποδοχής.

Η δεύτερη αφορά μια παγιωμένη στην ιστορία και την πολιτική αρχή η οποία υποστηρίζει ότι δεν μπορούν να σχεδιάσουν το μέλλον αυτοί που είναι ένοχοι για το παρελθόν και το παρόν. Ούτε να λύσουν προβλήματα, την χρεοκοπία που οι ίδιοι δημιούργησαν. Το επαναλαμβανόμενο ανά δεκαπενταετία μαρτύριο του Σίσυφου (1).

Η κυβέρνηση αυτή θα βάλει την χώρα, την κοινωνία, τους θεσμούς και τους πολίτες σε μια σφαίρα αυτογνωσίας, αυτοκριτικής και αυτουπευθηνοποίησης, οι οποίες απουσίαζαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Ήταν οι δεκαετίες της ανεύθυνης και ανήθικης συναλλαγής «πολιτικής» και «πολιτών» θεμελιωμένης στην κατανάλωση των Ευρωπαϊκών πόρων, της χρέωσης και της Ελλαδοφαγίας όπως την ονομάζω. Η κυβέρνηση αυτή θα εκπέμπει το νόημα της συλλογικής υπευθυνοποιησης, αυτοτιμωρισίας και αυτοσυνειδησίας του συστήματος - Ελλάδα. Ότι δηλαδή λαός και άρχοντες δεν κατέκτησαν ακόμη την ικανότητα, την πολιτική παιδεία και την δημόσια ηθική να κυβερνούν και να κυβερνώνται.

Η κυβέρνηση αυτή θα αντιμετωπίσει το ζήτημα του χρέους από μια σφαίρα υψηλής αποδοχής αλλά και υψηλής κυβερνητικής επάρκειας και ικανότητας. Όχι με διαρκείς γκάφες. Το υψηλό της κύρος εντός και εκτός της χώρας θα μεταφράζεται σε ισχυρό πολιτικό κεφάλαιο Διεθνούς, Ευρωπαϊκής παρουσίας, διαπραγμάτευσης, σεβασμού και όχι υποτίμησης, διασυρμού και ευτελισμού της.

Εδώ επιλέγουν με υψηλή ελαφρότητα την εξουσία έστω και ταπεινωμένοι και λοιδορούμενοι. Χωρίς εσωτερικό και διεθνές κύρος.

Πάντοτε αυτές οι ομάδες και τα πρόσωπα χαρακτηρίζονταν από ένα εγωιστικό, τραγικό - κωμικό καταστροφισμό. Είναι ο χρόνιος πόθος της εξουσίας.

Η μεταβατική περίοδος μιας κυβέρνησης ειδικών στηριγμένης στην Εθνική συγκατάθεση και συστράτευση θα δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την επαναθεμελίωση του μορφωτικού και πολιτικού τοπίου της χώρας. Τις προϋποθέσεις για την επιστροφή δηλαδή της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. Η χώρα μπήκε, είναι στο μαγνητόφωνο όχι στην πολιτική. Πριν χρόνια ήταν στον γύψο. Το μαγνητόφωνο και ο γύψος έχουν πολλά κοινά.

Όσον αφορά το ποιος θα πληρώσει το χρέος και τα ελλείμματα. Το χρέος ειδικά στην Ελλάδα είναι πολιτικό. Το δημιούργησε ο ανήθικος τρόπος συνάντησης των αιτημάτων και των προσφορών «Πολιτικών», «Κυβερνώντων», «Πολιτών», «Επιχειρηματιών», ο τρόπος δηλαδή που κυβερνήθηκε στην ακυβερνησία της η χώρα επί δεκαετίες. Το 1981 τους πρότεινα ένα άλλο κυβερνητικό παράδειγμα και ηθικό πρότυπο. Για αυτό δεν έγινα υπουργός. Πολύ εύκολο μου ήταν. Δεν νομίζω όμως να κατανόησαν οι «πολίτες» και ειδικά οι λεγόμενοι δημοκρατικοί ή οι πρώην δημοκρατικοί ότι τους πρότεινα ένα άλλο πρότυπο διακυβέρνησης. Ίσως το κατάλαβαν τώρα σε κατάσταση πένθους. Η ευφορία της εξουσίας τους καθιστούσε τυφλούς και ωφελιμιστές.

Το δημόσιο χρέος είναι χρέος της χώρας αλλά μεταφράζεται σε κέρδη μιας πολυδιάστατης Κάστας. Αυτή η κάστα πρέπει να πληρώσει. Όσοι ιδιοποιήθηκαν το δημόσιο χρήμα και τα Ευρωπαϊκά πακέτα. Αλλού τα Ευρωπαϊκά πακέτα έγιναν υποδομές. Εδώ έγιναν πακέτα τσέπης όπως το σχέδιο Μάρσαλ ονομάσθηκε σχέδιο μάσα.

Μπορεί η αληθινή πολιτική να μην μπορεί να αποκαλύψει την απάτη, την πολιτική ως απάτη (2) γιατί είναι απαγορευμένη, αλλά είναι η Φύση και οι Θεοί του Ολύμπου που την αποκαλύπτουν. Μιλώ για τα Τέμπη και τον Αγιόκαμπο. Πριν 100 χρόνια πέρασαν ηρωικά τον Σαραντάπορο. Τώρα τον περνούν ταπεινωμένοι και ένοχοι.

Η πολιτική, κοινωνική, οικονομική γεωγραφία της κάστας είναι ορατή. Μπορεί να επιβληθεί ένας πολιτικός φόρος. Επιστροφή ουσιαστικά του δημόσιου χρήματος που ιδιοποιήθηκαν. Αρχίζοντας από τους πρώην και νυν πρωθυπουργούς έως τις άλλες διακλαδώσεις της κάστας. Δεν είναι τάξεις είναι κάστα. Πρώτα όμως πρέπει να καταργηθεί η δημόσια χρηματοδότηση των κομμάτων μη - κομμάτων. Γιατί εκτός των άλλων είναι μη παραγωγικά μορφωτικά και πολιτικά. Επιβαρύνουν αντί να ελαφρύνουν τον προϋπολογισμό. Είναι χρεοβόρα κοστίζουν πολύ και εξειδικεύονται στην διανοητική και πολιτική κλοπή αντί την παραγωγή ιδεών προγραμμάτων και σχεδίων.

Αντί όμως της κατάργησης της δημόσιας χρηματοδότησης ή την άρνηση είσπραξης της, στις σημερινές συνθήκες το ΚΚΚΑΣΟΡ και η Ν.Δ. προυσέπραξαν τις ετήσιες δόσεις τους έως το 2017.

Τι θα λένε ο Θ. Κολοκοτρώνης ,ο Δ. Υψηλάντης και ο Ι. Καποδίστριας;

« 200 χρόνια μετά και έχουν τον Τούρκο μέσα τους».

Παραπομπές

(1) Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Από το ΠΑΣΟΚ ΣΤΟ ΚΚΚΑΣΟΡ ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος. Εκδόσεις ΣΤΡΑΒΩΝ 2009

(2) Στο ίδιο

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη